گل‌هایی به طرح انتظار و عطر صلوات، از دریچه نورانی عرش به سمت سامرا سرازیر می‌شود. حلقه‌ای از نور خانه‌ای از سامرا را روشن کرده است؛ نوری که خجستگی وجودش، کهکشان‌ها را از ذوب و تاریکی در می‌آورد.

فرشتگان با چهره‌ای فرحناک و با نشاط، بال در بال همدیگر و آیاتی نقش بسته از انتظار بر پیشانی‌شان، به طواف خانه چلچراغ هدایت می‌آیند. گویی بر بال‌هاشان اتفاقات 28 سال زندگانی و پس از آن سالیان سال انتظار تصویر شده است. خوشحال‌تر از همه حُدیث است که پس از افتخار همسری‌‌هادی امت، اینک باید از افتخار تولد یازدهمین شاخه طوبی بر خود ببالد. شادمانه‌هایت جاودان بانو!

آمده است در زمانی که‌هاله‌ای از شک و تردید اعتقادات را فراگرفته و سقف و سدی از خفقان و زور عباسیان بر اندیشه‌ها سایه انداخته است. عِدل «ن وَالْقَلَمِ» آمده است تا جهالت بر دوران سراسر تاریک بنی العباس مستولی نشود.

آمده است تا پس از پدر بزرگوارش جاده هدایت را همیشه فروزان نگاه دارد.

آمده است تا ابرهای تردید را کنار بزند و قلب‌ها را در خورشید ایمان پناه دهد.

آمده است تا رسم پرواز را به پروانه‌هایی بیاموزد که به رسم آموختن بر گرد دانشش حلقه زده‌اند.

آمده است تا ستاره‌هایی را به دیده‌بانی بگمارد تا بیکرانه‌های شیعه همواره فراخ‌ترشوند.

آمده است تا اسیرشدگان در زندان عقاید باطل را با کلید منطق و ‌باوری نیک و سرشار از نور برهاند.

آمده است تا با تدبیر علوی‌اش طومار ظلم و ستم عباسیان را مچاله کند. آمده است تا پاسخ تناقضات هزاران اسحاق کندی بشود تا همگان در مقابل خورشید علمش زانو بزنند.

… و آمده است تا معنا کند گلواژه انتظار را!

خوش آمدید، مولا جان! تماشاکده چشمانمان فدای گام‌های آسمانی‌تان باد! میلادتان مبارک!

یازهرا